بهشت همون بود.

تصور کنین زندگی یه بازی کامپیوتری بود.در اون صورت هر وقت کار خوبی می کردی یا خوش اخلاقی یا انسانیت خاصی از خودت نشون میدادی امتیاز میگرفتی و میرفتی مرحله ی بعد،هر وقت کار بد می کردی،کسی رو ناراحت میکردی،سر غذا آروق میزدی،تو خیابون اخ تف می کردی،فحش ناموسی و غیر ناموسی میدادی،تو جمع دندون مصنوعی تو در میاوردی تمیز می کردی مرحله رو کلا میسوختی و برمیگشتی به سیو قبلیت و سیو قبلیت چیزی نبود به جز همان کار خوب قبلیت.

در اون صورت سعی می کردی تا میشه کار خوب و با فواصل زمانی کم انجام بدی تا سیوهای بیشتری در صورت اشتباه داشته باشی.

دروغ و تهمت و جنگ افروزی و خیانت و سخن چینی هم کلا گیم اورت میکرد.